Zwinne dostarczanie na czas – MoSCoW i Timeboxing

W podejściu AgilePM® stałym elementem projektu jest czas i koszt. W związku ze specyfiką pracy w podejściu zwinnym i zmiennością potrzeb klienta, to zakres projektu jest elementem zmiennym. W związku z tym konieczne jest ustalenie, które z tych wymagań są pilne i niezbędne dla rozwiązania, a które można pominąć lub dostarczyć w innym terminie. Pomocnym narzędziem w ocenie priorytetu wymagań wchodzących w skład zakresu jest niewątpliwie technika priorytetyzacji MoSCoW.

 

AgilePM®, jako jedno z podejść zwinnych, proponuje łączenie techniki priorytetyzacji MoSCoW i stosowania Timeboxów. Takie połączenie stanowi podstawową siłę zwinnego podejścia i pozwala zespołom na terminowe dostarczenie rozwiązań, co gwarantuje zachowanie stałości czasu.

Stosowanie Timeboxów

Timebox w praktyce AgilePM®, to sztywno określony przedział czasowy, w trakcie którego ma zostać zrealizowany pewien założony cel, czyli np. dostarczenie konkretnego wymagania lub wymagań. Zaleca się, aby czas trwania Timeboxów mieścił się w granicach od 2 do 4 tygodni. Mogą występować w dwóch stylach: Timebox swobodnego formatu lub ustrukturyzowany Timebox DSDM.

Więcej informacji na temat Timeboxów znajdziesz na naszym blogu we wpisie “Timeboxy w praktyce AgilePM®”.

Priorytetyzacja MoSCoW

MoSCoW to technika priorytetyzacji wykorzystywana w projektach. Jej nazwa pochodzi od angielskich słów:

  • Must Have (“Musi Być”),
  • Should Have (“Powinno Być”),
  • Could Have (“Może Być”),
  • Won’t Have – this time (“Nie będzie” – tym razem).

Reguła “Musi Być” określa minimalny zakres wymagań (MUST – ang. Minimum Usable SubseT), które projekt gwarantuje dostarczyć. Jest to absolutne minimum, zapewniające spełnienie Uzasadnienia Biznesowego i ukończenie projektu.

Nakład pracy związany z dostarczeniem tych wymagań nie powinien przekraczać 60% ogólnego nakładu. Ukończenie wymagań tylko z tej grupy określa się “najgorszym możliwym scenariuszem”.

Wymagania określane jako “Powinno Być” są ważne z punktu widzenia Uzasadnienia Biznesowego, ale nie newralgiczne – nie zagrożą podstawowej funkcjonalności produktu końcowego. Ich pominięcie może być bolesne dla biznesu, ale jest to możliwe. Dostarczenie przez projekt zbioru wymagań „Musi Być” i „Powinno Być” stanowi oczekiwaną przez biznes opcję sukcesu projektu.

Wymagania pożądane, ale mniej ważne określa się priorytetem “Może Być”. Ich pominięcie nie ma aż tak znaczącego wpływu na ostateczne rozwiązanie, jak w przypadku priorytetu “Powinno Być”.

Wymagania te mogą zostać wyłączone z zakresu projektu bez powodowania problemów, a ich obejście jest zazwyczaj proste i tanie. Zazwyczaj obejmują około 20% wysiłku potrzebnego na wytworzenie wszystkich wymagań w ramach projektu. Spełnienie ich wszystkich (obok „Musi być” i „Powinno Być”) oznaczałoby realizację najbardziej optymistycznego scenariusza.

“Nie będzie – tym razem”, to wszystkie wymagania, które zespół projektowy wraz z biznesem zdecydował nie dostarczać w danym przedziale czasu. Powinny być zapisane na Liście Wymagań z Priorytetami, aby nie próbować w późniejszym czasie ich nieformalnego wprowadzania. Takie wymagania mogą być zaplanowane do realizacji w kolejnym projekcie.

Priorytetyzacja MoSCoW jest szczególnie użyteczna w projektach, które mają sztywno określony termin końcowy. Może być stosowana na wielu poziomach, w związku z tym wymagania mogą mieć trzy poziomy priorytetów:

  • MoSCoW dla projektu,
  • MoSCoW dla Przyrostu Projektu,
  • MoSCoW dla danego Timeboxa.

Połączenie MoSCoW i Stosowania Timeboxów

Określenie “Timebox” może być również stosowane w odniesieniu do całego projektu lub Przyrostu Projektu, ale praktyka ich stosowania odnosi się do Timeboxa najniższego poziomu, czyli prac Zespołu Rozwoju Rozwiązania.

Priorytetyzacja MoSCoW zakresu pracy w Timeboxie i nieustanna ocena tego, co może zostać osiągnięte w określonych ramach czasowych, ma na celu zapewnienie zakończenia Timeboxów na czas i dostarczenia działającego rozwiązania.

Rozwój Iteracyjny daje możliwość dostarczania na koniec Timeboxa produktu realnie odpowiadającego oczekiwaniom. Osiągnięcie zamierzonego rozwiązania możliwe jest poprzez stałe doskonalenie produktu, w oparciu o wykonywane przeglądy biznesowe.

Podejmowanie decyzji dotyczących rozwiązania musi być szybkie i pewne, w przeciwnym razie istnieje ryzyko utraty cennego czasu, w oczekiwaniu na zapadnięcie decyzji. Ważne jest, aby zmiany mieszczące się w uzgodnionym zakresie celów Timeboxa zespół mógł wprowadzać bez konieczności uruchamiania formalnego procesu kontroli zmian, wykraczającego poza zespół.

Zastosowanie techniki MoSCoW może usprawnić pracę zespołu w obrębie przewidywanych zmian zakresu wymagań. MoSCoW dokładnie określa, które ewentualne modyfikacje mogą być realizowane przez zespół i raportowane na późniejszym etapie (wymagania “Może Być”), a które zmiany wymagają zewnętrznych wytycznych (“Musi Być”).

Wszystkie te zmiany zawartości wymagają jednak uzgodnienia i akceptacji przez cały Zespół Rozwoju Rozwiązania, a nie podejmowane lub narzucane przez jednego członka.

Stosowanie Timeboxów stanowi jedną z kluczowych praktyk w AgilePM®.  Wykorzystywana jest w połączeniu z techniką priorytetyzacji MoSCoW, aby zapewnić dostarczenie na czas. Krótki czas trwania Timeboxów pozwala na koncentrację na rozwiązaniach i kontrolę na najniższym poziomie.

Dostarczanie wymagań “Musi Być” i “Powinno Być” w Timeboxach odzwierciedla prawidłową pracę zespołu, poprawne planowanie, szacowanie i zarządzanie ryzykami. Poprawne funkcjonowanie na poziomie Timeboxa, przenosi się na kolejne szczeble i buduje poczucie pewności również na poziomie Przyrostu Projektu i poziomie projektu.

Dowiedz się jak wykorzystywać MoSCoW i Timeboxing na szkoleniu AgilePM®.

 

Źródła:

  1. W. Łabuda, Podejście zwinne a tradycyjne do projektów wytwarzania oprogramowania, Zeszyty Naukowe WWSI, No 13, Vol. 9, 2015, s. 57-87, WWSI
  2. AgilePM®, Agile Project Management Handbook v2, DSDM CONSORTIUM, s. 50-51, 54-54, 118-130