Perswazyjna siła gier symulacyjnych, czyli słów kilka o tym, że możemy się jeszcze zmienić

„Experiential learning” – działka psychologii uczenia się – jednoznacznie wskazuje, iż uczenie się poprzez doświadczenie (a dokładniej, „learning through reflection on doing”), pozwala na znacznie lepsze przyswajanie wiedzy. Jest to szczególnie istotne w przypadku uczenia (się) osób dorosłych. Utrwalone silne wzorce i nawyki często uniemożliwiają ludziom dojrzałym otwarcie się na nowe formy zachowań, nowe strategie decyzyjne czy nowe  umiejętności. W dodatku, uczenie się to pokonywanie kilku innych wyzwań, które wydłużają naszą drogę do sukcesu.

O co chodzi z tym doświadczeniem?

Doświadczanie dostarcza bodźców do zmiany zachowania. Stąd poprzez doświadczenie – rozumiane jako metoda prób i błędów podejmowanych w trakcie działania – odbiorca takich bodźców zdobywa nowe kompetencje. Symulacyjne gry szkoleniowe stanowią swoistą próbkę rzeczywistości, w której gracze realnie działają, no  i doświadczają skutków podjętych decyzji. Dzięki temu mają możliwość obserwacji podjętych przez siebie decyzji (zastosowanych strategii), a następnie – ich usprawniania.

Biorąc udział w szkoleniu, chcemy nauczyć się jak najwięcej. Mamy swoje dotychczasowe doświadczenia, szereg nawyków i przeświadczeń, a dodatkowo – ograniczoną możliwość zdobycia wiedzy od trenera i zdobycia odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Kilka przeszkód, czasu niewiele, a materiału jest dużo. Jakie wyzwania pomaga pokonać gra?

Ograniczona możliwość skupiania uwagi

Wyobraźmy sobie sytuację, w której trener każdego dnia przez 8 godzin mówi nam o metodyce zarządzania projektami. Ile czasu jesteśmy w stanie tego słuchać, zachowując przy tym maksimum koncentracji i uwagi? Istnieją różne metody wydłużania zdolności człowieka do przyjmowania wiedzy. Na przykład, podczas szkolenia trenerzy nie tylko prowadzą wykład, ale zadają uczestnikom pytania dotyczące ich doświadczeń lub przemyśleń. Gry szkoleniowe są dodatkową formą aktywizowania uwagi uczestników szkoleń, która w jeszcze większy sposób podnosi możliwości skupienia uwagi na temacie szkolenia.

Rożne doświadczenia uczestników gry

Jak wiadomo, na sali szkoleniowej często spotykają się ludzie z różnych branż, prezentujący rożne doświadczenia i wiedzę. Gra szkoleniowa pomaga dać wszystkim uczestnikom wspólną bazę doświadczeń, którą później trener będzie rozwijać i wspierać teorią. Łatwiej jest wówczas odnosić się do różnych branż, co zaspokoi wymagania wszystkich uczestników szkolenia.

Sprawdzian proponowanych przez metodykę rozwiązań

Jeśli trener opowiada nam o metodach, standardach i modelach – możemy się ich nauczyć (zgodnie ze studencką zasadą 3Z: zakuć, zdać, zapomnieć). Dzięki grom szkoleniowym możemy przekonać się na własnej skórze, czy proponowane przez metodykę rozwiązania będą skuteczne czy nie. Nabytą podczas szkolenia wiedzę możemy odnieść do gry i odwrotnie,  co podnosi naszą motywację do zapamiętania materiału oraz pokonywania wyzwań w życiu zawodowym.

Zapamiętywanie

Dzięki zastosowaniu gier szkoleniowych, wzrasta nasze zaangażowanie w szkolenie. Chcemy osiągnąć dobre wyniki, więc podejmujemy decyzje, które powinny doprowadzić nas do lepszego rezultatu. Dzięki takiemu zaangażowaniu, łatwiej tworzą się w naszych głowach połączenia pomiędzy „suchą” wiedzą przekazaną w trakcie wykładu i „zastosowaniem”, które rozumiemy na bazie gry. Tworzą się skojarzenia, a to skutkuje zapamiętywaniu wiedzy.

Skuteczność

Idąc na szkolenie myślimy nie tylko o tym, żeby zdobyć certyfikat. Chcemy również podnieść naszą efektywność zawodową. Skuteczniejsze szkolenia to takie, po których będziemy stosować nowe kompetencje – a wszystkie powyższe punkty wpływają właśnie na to.

Czemu w takim razie stosujemy gry na szkoleniach? Odpowiadamy na to pytanie, nawiązując do wspomnianego modelu uczenia przez doświadczenie („experiential learning”), a dokładnie nawiązując do cyklu David’a Kolb’a – teoretyka nauczania.

Graficzną reprezentacją cyklu Kolb’a jest powtarzalny cykl czterech kroków. Pierwszy, to działanie i praktyka, dzięki którym zdobywamy doświadczenie. Następnie owe doświadczenie skłania do refleksji. Z kolei dzięki temu dochodzimy do wniosków, tworzymy koncepcje teoretyczne, które możemy zastosować następnym razem. I na koniec –  te wnioski (specyficzną wiedzę) próbujemy wykorzystać w rzeczywistości: planujemy, próbujemy symulować, zastosować w jakiś sposób. Dzięki temu zdobywamy kolejne doświadczenia, którymi zaczynamy nowy cykl.

Jak widać, uczenie się to sekwencja powtarzających się etapów, z których kluczowym jest właśnie konkretne doświadczenie. Kiedy doświadczamy czegoś nowego, kiedy uczymy się czegoś nowego, modyfikujemy nasze wcześniejsze doświadczenia. Ale nasze nowe doświadczenia mają także wpływ na kolejne, z którymi będziemy mieli do czynienia w przyszłości.

Po co zatem stosujemy gry? Właśnie po to, żeby przyniosło większe korzyści uczestnikom: podniesienie efektywności zawodowej po szkoleniu jest równoznaczne z podniesieniem atrakcyjności dla pracodawcy.